SIG-Sauer P226 pojawił się w 1981 w związku z przystąpieniem firmy SIG Sauer do konkursu na nowy pistolet służbowy United States Army. Jest to rozwinięta wersja wcześniejszego pistoletu SIG-Sauer P220, różniąca się od poprzednika przede wszystkim powiększonym magazynkiem na 15 naboi, dodatkową wewnętrzną blokadą iglicy (zabezpieczenie przed przypadkowym wystrzałem). Pistolet działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Model SIG-Sauer P226 posiada również zwalniacz magazynka dający się przełożyć na prawą stronę szkieletu, dzięki czemu pistolet łatwo daje się obsługiwać zarówno przez strzelca prawo, jak i leworęcznego.
SIG-Sauer P226 zyskał sobie znakomite opinie w świecie. Używany jest przez wiele jednostek policyjnych całego świata. Pistolet – pomimo przegranej (głównie z powodu ceny) w konkursie na służbowy pistolet US Army – został zaakceptowany przez United States Navy SEALs. W 1998 roku pojawiły się nowe wersje P228 i P229, w kalibrze 9 mm IMI, .357 SIG i .40SW. Pierwszy, z 13 nabojowym magazynkiem, w dwóch ostatnich przypadkach pistolet ma 12-nabojowy magazynek i jest nieco cięższy (840 g).
Pistolety od SIG-Sauer są bardzo bezpieczne. Mają zabezpieczenia które zapobiegają niechcącemu oddaniu strzału. Pierwszym zabezpieczeniem jest automatyczna blokada kurka, która uniemożliwia jego styczność z iglicą dopóki spust nie zostanie całkowicie naciśnięty. Pistolet nie ma zewnętrznego bezpiecznika. Za pomocą dźwigni na chwycie, można bezpiecznie odprężyć kurek gdy jest napięty.
Wewnętrzny automatyczny bezpiecznik (blokada ruchu iglicy), zostaje wyłączony tylko przy całkowitym naciśnięciu spustu.
SIG Sauer P320 nowym pistoletem półautomatycznym US Army
Według informacji mediów amerykańskich, po ponad pięciu latach poszukiwań nowego pistoletowego systemu modułowego w ramach programu XM17 Modular Handgun System (MHS), armia Stanów Zjednoczonych wybrała wersję SIG Sauer P320 MHS, mającą zastąpić użytkowany od ponad 30 lat pistolet M9 Beretta.
Armia ogłosiła postępowanie na MHS ponownie w 2011 roku, ale w wyniku opóźnień, problemów i innych przyczyn (wielokrotnie krytykowanych) najnowsze postępowanie przypadło na luty 2016 roku. Zainteresowanie programem MHS wyraziło wstępnie ok. 20 firm.
Z nieoficjalnych informacji dotyczących wymagań wiadomo było, że od nowej konstrukcji żąda się dopasowania do różnej wielkości dłoni użytkowników, lepszych parametrów taktyczno-technicznych od poprzednika, dostosowania do wykorzystania amunicji różnych rodzajów. Całość zamówienia wojska szacowana jest wstępnie na prawie pół miliona egzemplarzy, ale dochodzą do tego zamówienia innych służb mundurowych. US Army planuje także zamówienie 7 tys. tych pistoletów w wersji kompaktowej (z krótszą lufą).
W wyniku postępowania SIG Sauer pokonał konkurencję – Smith&Wesson (M&P MHP), Berettę (APX), FN oraz Glocka (17 Gen4 – ten dobrnął do finałowej dwójki) i otrzymał warte ponad 580 mln USD zamówienie na broń, wyposażenie i akcesoria oraz amunicję do niej. Konstrukcja zwyciężyła w przeprowadzonych testach użycia operacyjnego, będzie dostarczana jeszcze w tym roku, ale na razie nie ujawniono żadnych danych o nowym pistolecie – nieznany pozostaje nawet jego kaliber (przypuszczalnie jest to jednak kaliber .45). Planowane zakończenie dostaw ma nastąpić w 2027 roku.
Pistolet Beretta M9 (92FS) był eksploatowany w armii USA od 1985 roku (unowocześniony model M9A1 od 2006 roku w USMC), ale nie jest to jedyny typ wykorzystywany przez wojsko. Przykładowo, w siłach specjalnych US Army wykorzystuje się HK MK23, broń produkcji firmy SIG Sauer eksploatują wojska specjalne, Zielone Berety regularnie korzystają z pistoletów Glock, a oddziały specjalne marynarki z odmiany Glock 19. Żołnierze Navy SEAL zazwyczaj używają SIG Sauer P226 (M11) oraz HK45C.
Jednym z powodów zastąpienia M9 była mała skuteczność amunicji M882 kalibru 9 mm (mała skuteczność pocisku i jego niska energia obalająca). Ponadto skarżono się na małą żywotność tej broni (czemu wielokrotnie zaprzeczała Beretta). Wybór broni zasilanej amunicją o innym kalibrze niż 9×19 NATO trochę zaskakuje, biorąc pod uwagę sojusznicze standardy. Poza 9 mm brane są pod uwagę .357SIG, .40SGW ale i stary .45ACP, przy czym biorąc pod uwagę modułowość konstrukcji, mogą one być zamawiane jednocześnie.
W armii już od dłuższego czasu domagano się zmiany M9, ale proces ten napotykał na wiele trudności, a ostateczne wymagania zawarte w liczącym 350 stron objętości dokumencie były wielokrotnie zmieniane i aktualizowane. Te częste zmiany spowodowały, że proces pozyskania był analizowany przez członków Kongresu, powstały specjalne raporty dotyczące ciągle napotykającego nowe przeszkody wyboru z pozoru prostej konstrukcji.
Znaczącym krokiem naprzód było rozpoczęcie testów, które dały zwycięstwo modelowi P320 MHS SIG Sauera – to w oparciu o niego powstanie nowa broń dla armii USA.
W USA szwajcarsko-niemiecka firma SIG Sauer posiada filię w mieście Exeter w New Hampshire.
Mariusz Lewko