Nikt nie wie kiedy wynaleziono pierwszy rewolwer. Istnieją spekulacje, że rewolwery były używane przez chińskich żołnierzy w trzynastym wieku. Jest jednak rzeczą wątpliwą, czy przed 1326 rokiem były one w powszechnym użyciu. Pierwszą bronią palną były maszyny polowe, duże maszyny artyleryjskie używane w warunkach bitewnych. Rewolwer został wymyślony jako obrona przed zagrożeniem, którego nie dało się przewidzieć. Można go było mieć przy sobie w ciągłej gotowości na wypadek, gdyby pojawił się jakiś niespodziewany problem do rozwiązania. Wczesna broń palna posiadała zamek lontowy, co w prostych słowach oznacza, że płonąca zapałka lub kawałek sznurka była wpychana wprost w ładunek prochowy, aby odpalić urządzenie. Zamek kołowy był cudownie skomplikowany. Prostsze zamki doprowadziły do obniżenia ceny broni palnej, a co za tym idzie do powszechniejszego ich użycia, również przez szeregowych żołnierzy. Pistolet skałkowy najdłużej sprawdzał się jako czarnoprochowa broń palna. Zamek wykorzystywał kawałek krzemienia umieszczonego w miejscu, w którym odpalał ładunek, iskrząc, po potarciu o inny element zamka. Lepszy gatunkowo proch, trzymany na panewce, używany był do odpalania głównego ładunku prochowego. Świetną innowacją był zapłon kapiszonowy. Wyeliminował on potrzebę używania krzemienia, oferował pewniejszą metodę zapłonu i przetarł szlaki dla pistoletów powtarzalnych.
We wczesnych latach funkcjonowania broni palnej, miała ona niewielki wpływ na zmianę sposobu walki. Machiny oblężnicze były wciąż ważne, a zimna stal rządziła na polu bitwy. Długi łuk i kusza były tańsze i miały lepszą częstotliwość ognia niż broń palna. Jednak stopniowy rozwój coraz potężniejszych i celniejszych rodzajów broni palnej, ostatecznie zmienił oblicze pola bitwy. Powszechne wprowadzenie przenośnej broni zdolnej przebić pancerz, spowodowało, że istnienie takiej formacji jak rycerz konny przestało mieć sens. Wiele metod obrony nie było przystosowanych do odparcia broni palnej. W wielu przypadkach długi, ciężki muszkiet zakończony bagnetem zapewniał przetrwanie, ale niekoniecznie dzięki sile ognia. Walka wręcz była arbitralnym, końcowym stadium wielu bitew.
Po załadowaniu do bębna ładunku prochowego, następnym krokiem jest użycie zamontowanego na lufie pobojczyka, aby umieścić kulę na miejscu. Mimo że powolny w ładowaniu, jak na współczesne standardy, colt miał wielką przewagę nad pistoletami skałkowymi.
Rewolwer ewoluował i stał się ważną częścią machiny wojennej, a później narzędziem samoobrony. Obywatel zrozumiał, że w konfrontacji z bandytami nowa i groźna siła w postaci nawet małego, jednostrzałowego rewolweru mogła skutecznie odstraszyć napastnika. Nikt nie chciał, by go zastrzelono, a już w szczególności żaden gangster nie chciał narazić się na postrzał. W czasach, gdy nie znano jeszcze antybiotyków, kula w brzuch oznaczała długą i bolesną śmierć. Obok miecza bądź rapieru, pistolet stał się ważnym środkiem obrony przeciwko elementowi kryminalnemu. Pistolet stał się także cenioną bronią do walki w pomieszczeniach. Marynarze atakujący wrogie jednostki polegali na zimnej stali i kordelasach, ale także na pistoletach. Pistolet w ręku żołnierza na koniu, pozwolił kawalerzyście na wydłużenie siły rażenia poza zasięg szabli.
Ostatecznie, krótka broń palna doczekała się również zastosowania sportowego. Wraz z nadejściem gwintowanej lufy, technologię tę zaczęto stosować w pistoletach. Pistolety pojedynkowe okazały się być niezwykle celne na średni dystans. Jako że były one projektowane z myślą, aby zabijać, były to pierwsze pistolety wystarczająco celne, aby trening strzelecki miał jakiekolwiek praktyczne znaczenie. Zaczęto urządzać zawody strzelnicze i projektowano typy broni przeznaczone stricte dla celów sportowych. Z początkiem dziewiętnastego wieku idea rekreacyjnego zastosowania broni palnej była dobrze znana i stała się ważną częścią rynku broni.
Na przykład, amunicja Flobert, zaprojektowana celem taniego strzelania sportowego, przyczyniła się do powszechnego użycia amunicji bocznego zapłonu i niewiarygodnie użytecznej amunicji bocznego zapłonu kaliber .22, której używamy dziś.
Kiedy kurek jest odciągnięty, widoczny jest szczyt bębna, na którym umieszcza się kapiszon zapłonowy. Kiedy rewolwer był nowy i w dobrym stanie technicznym, był to sprawny system.
Naboje zespolone, zawierające ładunek prochowy, ładunek inicjujący i pocisk, skomponowane w jedność, wyznaczyły początek współczesnej broni palnej. Te naboje weszły do powszechnego użycia jeszcze przed Wojną Secesyjną. Pomimo że ich zalety były oczywiste, moment ten od zmierzchu broni palnej ładowanej odprzodowo dzieliły jeszcze dziesięciolecia. Rewolwery kapiszonowo-kulkowe Colt, ładowane za pomocą prochu czarnego zabezpieczonego przybitką, kuli oraz kapiszonu, były powszechnie używane na pograniczu długo po roku 1880 i były też podstawowym uzbrojeniem cechu strzeleckiego jeszcze w dwudziestym wieku. Obecnie, praktycznie każdy rodzaj broni popularnej na Dzikim Zachodzie jest dostępny jako reprodukcja, podczas gdy pokryta patyną czasu stara broń nie cieszy się zbytnim zainteresowaniem.
Rewolwer Colt Army 1860
Monumentalne zmiany miały miejsce pomiędzy rokiem 1860 a 1911. Praktycznie każdy model broni krótkiej, używany dziś, był wtedy dostępny w takiej czy innej formie. Rewolwery łamane z samonapinaniem były popularne. Rewolwery bębenkowe z samonapinaniem wynaleziono niebawem, były one pierwszymi samoładowalnymi pistoletami. Broń z samonapinaniem, jak i ta nie posiadająca tego mechanizmu, była ogólnodostępna. Strzelectwo sportowe kwitło. Tak też stało się z myślistwem. Na zachodzie Ameryki Północnej wszechobecna broń krótka została zaadaptowana do obrony przeciw grasującym wilkom, kojotom, a nawet niedźwiedziom grizzly. Potrzeba potężnego, niezawodnego pistoletu została zaspokojona przez producentów. Na dzikie zwierzęta polowano z konieczności lub przy nadarzającej się okazji. Jeden z pierwszych odnotowanych przypadków polowania sportowego z użyciem krótkiej broni palnej jest autorstwa Buffalo Billa Cody’ego. Cody i jego towarzysze strzelali w galopie, z grzbietu swoich wierzchowców, często umiejscawiając kule wprost w uchu bizona. Cody był jednym z pierwszych strzelców pokazowych.
W tym okresie użycie krótkiej broni palnej w wojsku rozpowszechniło się na dobre. Kapiszonowo-kulkowe rewolwery Colt używane podczas Wojny Secesyjnej były ważne historycznie jako kamienie milowe w rozwoju krótkiej broni palnej. Były to pierwsze niezawodne, potężne i celne pistolety powtarzalne. Stare pistolety konne miały sporą moc, ale colt pozwalał na oddanie sześciu strzałów. Rewolwery Colt były również celniejsze od muszkietów na większe dystanse. Te pistolety po części przyczyniły się do udanej migracji osadników na zachód Stanów. Przed nastaniem ery rewolwerów Colt, odkrywca lub zwiadowca był zdany na łaskę bądź niełaskę rdzennych plemion. Z coltem przy boku mógł sam obronić się przed większym liczebnie przeciwnikiem. Inteligentnie użyta siła rażenia colta mogła stanowić problem dla całego oddziału piechoty. Podczas Wojny Secesyjnej noszenie paru rewolwerów powtarzalnych przez kawalerzystów było bardzo popularne, często tylu, na ile było ich stać lub ile byli w stanie zdobyć. Dawały one bezprecedensową siłę ognia szybko przemieszczającemu się jeźdźcowi. Tak wyposażone oddziały kawalerii były, jako pierwsze, słusznie nazywane „oddziałami szturmowymi”.
Rewolwer łamany Smith & Wesson z samonapinaniem kaliber .38, był popularny na Dzikim Zachodzie.
W okresie, zaraz po Wojnie Secesyjnej nastąpił duży postęp w rozwoju technologicznym produkcji rewolwerów. Było to spowodowane dużą konkurencją na rynku. Kontrakt wojskowy mógł przyczynić się do bogactwa i niebywałego światowego prestiżu. Smith & Wesson wygrał jeden taki przetarg dla rosyjskiego cara i wyprodukował serię rosyjskich modeli rewolwerów. Te łamane rewolwery bez mechanizmu samonapinania ceniono za ich celność i szybkość ładowania. Były one używane nie tylko przez Rosjan, ale i przez Japończyków podczas wojny rosyjsko-japońskiej. Niektórzy historycy są zdania, że wymagania postawione przez rosyjski kontrakt sprawiły, że Smith & Wesson praktycznie zniknął z rodzimego rynku, co nie jest do końca prawdą. Było całkiem sporo kowbojów i stróżów prawa na Zachodzie, którzy używali broni Smith & Wesson. Lekkie łamane rewolwery były szczególnie popularne jako broń ukryta.
Dwa klasyczne rewolwery: Navy Arms Deluxe SSA jest pierwszej klasy rewolwerem single-action o dobrej celności. H&R kaliber .38 jest nietypowy ze względu na długą lufę. Jest wygodny i dobrze się z niego strzela.
Colt opracował model rewolweru o nazwie Single Action Army (model rewolweru znany jako „SAA”) do użytku w armii amerykańskiej. Został on zaadaptowany w 1873 roku. Był to rewolwer bez samonapinania z bramkowym mechanizmem ładowania, który wydawał się nieco powolny w porównaniu do łamanego modelu Smith & Wesson.
Ekstraktor był używany do mozolnego usuwania każdej łuski, jedna po drugiej. Nie miało to jednak w gruncie rzeczy znaczenia. SAA ładowało się o wiele szybciej niż rewolwer kapiszonowo-kulkowy. Rewolwery Colta miały solidną ramę. Jako jeden z pierwszych Colt zaczął oferować amunicję zespoloną do broni krótkiej. Amunicja ta nazywała się Colt Central Fire kaliber .45 i była niezawodna oraz celna. Dobrze wyszkolony kawalerzysta mógł z niej oddać celny strzał do indiańskiego jeźdźca nawet ze stu jardów (91,44 metrów). Porządne tra# enie za pomocą amunicji .45 prawie na pewno likwidowało adwersarza.
Colt był tak poważaną marką, że niektórzy żołnierze nosili SAA jeszcze długo po zaadaptowaniu rewolwerów z samonapinaniem, a nawet po wynalezieniu samopowtarzalnego pistoletu 1911. Generał George S. Patton używał SAA podczas II Wojny Światowej, tak samo jak generał Wainwright. Colta używała większość stróżów prawa. Rewolwer był prosty, solidny i spełniał swoje zadanie. SAA używali Wyatt Earp, Heckomas i inni. SAA przetrwał jako część wyposażenia stróżów prawa na Zachodzie jeszcze długo po ogólnym wprowadzeniu do użycia współczesnych pistoletów przez duże # rmy i wojsko. Dlaczego? Colt się sprawdzał. Zapewniał pociski powstrzymujące przeciwnika, spust w ich broni chodził bardzo lekko, a i rękojeść była dobrze dopasowana do większości dłoni. Warto zauważyć, że T.E.Lawrence, legendarny Lawrence z Arabii, używał Colta SAA podczas swoich wypraw archeologicznych przed I Wojną Światową.
Kilka szczebli ewolucji pocisku. Od lewej do prawej: Krótkie pociski kaliber .22, 200-ziarnowa ołowiana kula kaliber .38, dwa pociski centralnego zapłonu i kula ołowiana kaliber .457. Wszystkie były w użyciu pod koniec ubiegłego wieku, ale rewolwer kulkowo-kapiszonowy na ołowiane kule nie jest już powszechnie używany.
W ostatnich dniach Starego Zachodu w Europie powstawał całkiem nowy typ krótkiej broni palnej. Pomimo że miały miejsce pierwsze próby stworzenia samopowtarzalnego pistoletu, stara, brudna i dymiąca technologia czarnoprochowa powstrzymywała dalsze postępy. Wynalezienie przez Francuzów prochu bezdymnego zmieniło dotychczasowy obraz świata. Wcześniej pozostałości czarnego prochu przywierały do mechanizmu spustowego i powodowały jego korozję dosłownie w ciągu jednej nocy, w przypadku niewyczyszczenia broni. Spopularyzowanie prochu bezdymnego i pocisków płaszczowych sprawiło, że skonstruowanie samopowtarzalnego pistoletu stało się możliwe. Kiedy proch bezdymny stał się dostępny, prace błyskawicznie ruszyły do przodu.
Do 1905 roku praktycznie wszystkie współcześnie znane modele krótkiej broni palnej albo były w użyciu albo pracowano nad ich wynalezieniem. Włączając w to pistolet samopowtarzalny i rewolwery bez samonapinania i z samonapinaniem. Ta broń doskonale nadawała się do polowań, zawodów oraz samoobrony. Trzeba mieć na uwadze, że wraz z pojawieniem się broni palnej czysto rekreacyjnej, w niektórych kręgach atmosfera nieco opadła. Bez ciągłego zagrożenia wojną, lub walką z mieszkańcami ich własnego kraju, ludzie mogli skupić się na rozrywce i innych zajęciach. Nigdy nie udało nam się wyeliminować broni z naszego życia, ale zawody strzelnicze to świetna gra, warta czasu i wysiłku
Źródła:
- wikipedia
- Myatt Frederick „Pistolety i rewolwery. Ilustrowana encykopedia”
- forum.the-west.pl